ELEPHANTINI Libri

ELEPHANTINI Libri

apud Romanos dicti funt, in quibus civium nomina inscripta, una cum Actis publicis, in sanctiore Aerario, aslervabantur: quod proin non raro Tabularium vocatum reperitur apud Auctores. Meminit istiusmodi librorum Vorpiscus in Tacito, ubi ait: Habet Bibliotheca Ulpia in armario sexto librum Elephantinum, in quo hoc SC. perscriptum est: cui Tacitus ipse manu sua subscripsit. Sic dicti Oiselio in A. Gellii l. 11. c. 17. quod elephanto, seu ebore sectili constarent: et certe eboreorum codicum mentio quoque apud Ulpianum est l. 52. D. de Legat. 3. Scalig. tamen putat, ex omentis Elephantorum compositos fuisle, cui suffragatur Gerh. Ioh. Voss. qui tamen in ebore scribi potuisse, non negat. Unde Mart. l. 14. de Apoph. Epigr. 3. cuius epigraphe pugillares eborei

Languida ne tristes obscurent lunina cerae,

Nigra tibi niveum litera pingat ebur.

Nihilominus non desunt, qui libros illos Elephantinos dictos fuisse contendant, non a materia, e qua constiterint, sed a prodigiosa illorum magnitudine: quemadmodum, quidquid vulgarem longe excedit mensuram, Elephantinum appellamus. Vide Alexandr. Genial. dier. l. 2. c. 2. et de varia quâ scribebatur materia, infra, in voce Scribendi ritus.